Zmiany zasad obliczania wysokości składki zdrowotnej i pozbawienie podatników prawa do odliczenia składki zdrowotnej od podatku w następstwie wejścia w życie Polskiego Ładu zachęcają do poszukiwania rozwiązań, które pozwolą zrekompensować znaczący wzrost obciążeń publicznoprawnych od stycznia 2021 r. Jednym z tych rozwiązań, które dostępne może być dla niemalże każdego biznesu prowadzonego w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jest konstrukcja tzw. powtarzających się świadczeń niepieniężnych. W tym wpisie przedstawimy zagadnienie wynagrodzenia z art. 176 KSH za powtarzające się świadczenia niepieniężne wspólnika spółki z o. o.
Wynagrodzenie z art. 176 KSH za powtarzające się świadczenia niepieniężne a Polski Ład
Przepisy Kodeksu spółek handlowych przewidują możliwość obciążenia wspólnika obowiązkiem powtarzających się świadczeń niepieniężnych realizowanych na rzecz spółki. Obowiązek taki nałożony może zostać w pierwotnej umowie spółki (na etapie jej zawiązywania) lub innym dowolnym momencie, co wymagać będzie jednak zmiany umowy i rejestracji zmiany umowy w KRS.
Aby skorzystać z tego mechanizmu należy zawrzeć w umowie odpowiednie postanowienia, które będą określać co najmniej wspólnika obciążonego obowiązkiem świadczeń, a także rodzaj i zakres świadczeń.
Przepisy KSH nie zawierają ograniczeń w zakresie rodzaju świadczeń do jakich zobowiązany może być wspólnik. Ważne aby miały one jednak charakter jakiego wymagają przepisy, stąd powinny to być:
- świadczenia powtarzające się – co oznacza, że nie mogą to być świadczenia jednorazowe ani świadczenia mające charakter ciągły;
- świadczenia niepieniężne – co oznacza, że nie mogą one polegać na realizacji przez wspólnika świadczeń pieniężnych, co nie wyłącza możliwości realizacji świadczeń o charakterze majątkowym (np. dostarczania określonych towarów).
Z art. 176 § 2 KSH wynika jednocześnie, że powtarzające się świadczenia niepieniężne mają charakter odpłatny. Treść przepisów wskazuje także na to, że wspólnikowi należy wypłacić wynagrodzenie niezależnie od tego czy spółka w sprawozdaniu finansowym wykazuje zysk. Jest to więc konstrukcja, która pozwala na pozyskanie środków ze spółki także w przypadku straty, co czyni ją rozwiązaniem które pozwala w pewnym stopniu wyeliminować niedogodności związane z regulacją dotyczącą zaliczek na poczet dywidendy (zaliczka na poczet dywidendy może być wypłacona tylko jeżeli zatwierdzone sprawozdanie finansowe za poprzedni rok obrotowy wykazuje zysk). Z rozwiązania tego warto skorzystać zwłaszcza w przypadku nowo zawiązanych spółek, kiedy to wypłata zaliczki na poczet zysku nie jest możliwa z uwagi na brak spełnienia przesłanek ustawowych do ich wypłaty w pierwszym roku działalności.
Konstrukcja powtarzających się świadczeń niepieniężnych nie jest jednak interesująca tylko ze względu na możliwość pozyskania ze spółki środków w sytuacji, gdy takiej możliwości nie ma w ramach konstrukcji zaliczki na poczet zysku. Jest ona mechanizmem, który warto przeanalizować pod kątem prowadzonego biznesu ze względu na korzyści składkowe i podatkowe, jakie są z tym rozwiązaniem związane, a które nabrały na znaczeniu w następstwie wejścia w życie Polskiego Ładu. Obecnie, konstrukcja powtarzających się świadczeń niepieniężnych jest świetnym rozwiązaniem pozwalającym uniknąć składki zdrowotnej, dającym zarazem możliwość optymalizacji podatkowej do pewnego poziomu wysokości wynagrodzenia.
Wynagrodzenie za powtarzające się świadczenia niepieniężne z art. 176 KSH a ZUS
Jedną z najbardziej dotkliwych zmian związanych z Polskim Ładem jest zmiana zasad obliczania wysokości składki zdrowotnej, której towarzyszy pozbawienie podatników prawa do pomniejszenia podatku o opłaconą składkę zdrowotną.
Problemem składek ZUS i składki zdrowotnej nie muszą martwić się wspólnicy spółki z o. o. innej niż jednoosobowa, a to ze względu na to, że spółka z o. o. nie jest obowiązkowym tytułem do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego (więcej w tym wpisie).
Zmiany związane ze składką zdrowotną nie ominęły jednak spółki z o. o. całkowicie – ustawodawca zdecydował aby składką zdrowotną obciążyć osoby pełniące funkcje w ramach powołania. Oznacza to, że obecnie zarówno członkowie zarządu, jak i prokurenci, pełniący funkcje w ramach aktu powołania, zobowiązani są do zapłaty składki zdrowotnej od wypłacanego na ich rzecz wynagrodzenia. W praktyce niejednokrotnie członkami zarządu lub prokurentami byli sami wspólnicy spółek, którzy w ten sposób efektywnie podatkowo wypłacali na swoją rzecz wynagrodzenie przy jednoczesnym braku obowiązku zapłaty składek na ubezpieczenia społeczne i składki zdrowotnej. Aktualnie wypłata wynagrodzenia w ten sposób obciążona jest obowiązkową składką zdrowotną, która czyni ten sposób wypłaty środków ze spółki mniej efektywnym
Rozwiązaniem, które warto w związku z powyższym rozważyć celem optymalizacji wysokości składek ZUS jest właśnie wynagrodzenie wypłacane w ramach powtarzających się świadczeń niepieniężnych z art. 176 Kodeksu spółek handlowych. Pozwala ono nie tylko uniknąć składki zdrowotnej, ale pozwala także wspólnikom nie będącym członkami zarządu pozyskać środki ze spółki bez konieczności dwukrotnego ekonomicznego opodatkowania dochodu, co byłoby koniecznością w ramach wypłaty zysku lub zaliczki na poczet zysku.
Zgodnie z obecnym brzmieniem przepisów, wynagrodzenie wypłacane wspólnikom spółki z o. o. z tytułu powtarzających się świadczeń niepieniężnych nie jest tytułem do ubezpieczeń społecznych i nie obliguje do zapłaty składki zdrowotnej.
Potwierdza to nie tylko literalne brzmienie przepisów, ale także jednolita linia interpretacyjna ZUS. Przykładem może być np. pismo z dnia 13 kwietnia 2022 r. Centrali Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, WPI/200000/43/510/2022, w którym ZUS wskazał, że:
„[…] katalog tytułów do objęcia obowiązkiem ubezpieczeń nie zawiera w swej treści osób fizycznych wykonujących za wynagrodzeniem powtarzające się świadczenia niepieniężne w rozumieniu art. 176 Kodeksu spółek handlowych wyłącznie na podstawie umowy spółki. W konsekwencji samo wykonywanie przez te osoby świadczeń niepieniężnych za wynagrodzeniem nie powoduje powstania tytułu do objęcia obowiązkiem ubezpieczeń społecznych, tym samym wypłacane w oparciu o art. 176 Kodeksu spółek handlowych wynagrodzenie nie rodzi obowiązku zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych.”
Analogiczne stanowisko wyrażone zostało w piśmie z dnia 2 marca 2022 r. Centrali Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, WPI/200000/43/177/2022.
Podkreślić jednak należy, że warunkiem dla braku obciążenia wynagrodzenia wypłacanego na rzecz wspólnika jest to, aby w rzeczywistości stanowiło ono wynagrodzenie za powtarzające się świadczenia niepieniężne w rozumieniu art. 176 KSH. Oznacza to, że aby wynagrodzenie nie zostało oskładkowane składką zdrowotną, konieczne jest ukształtowanie obowiązku powtarzających się świadczeń niepieniężnych w taki sposób, aby można było uznać, że nałożony umową obowiązek spełnia wszystkie warunki wynikające z art. 176 KSH.
Należy zwłaszcza zwrócić uwagę na to, że sama rejestracja spółki z umową zawierającą określone postanowienia, czy też rejestracja przez sąd zmiany umowy spółki z nowymi postanowieniami nakładającymi na wspólnika obowiązek realizacji określonych świadczeń nie oznacza automatycznie tego, że świadczenie wypłacane na rzecz wspólnika nie może być przez ZUS kwestionowane. W praktyce bardzo często spotykane jest zawieranie w ramach umów spółek postanowień, które są z mocy prawa bezskuteczne, a których bezskuteczność wychodzi na światło dzienne dopiero później np. na etapie sporu pomiędzy wspólnikami.
W przypadku, gdy zaistnieją przesłanki ku temu, aby wynagrodzenie zakwalifikować w inny sposób niż jako wynagrodzenie z art. 176 KSH (np. jako wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji członka organu spółki lub wynagrodzenie ze stosunku pracy) ZUS może być uprawniony do tego, aby ustalić inne skutki wypłaty wynagrodzenia na gruncie przepisów dotyczących składki zdrowotnej.
W przypadku jednak, gdy w ramach umowy wspólnicy nałożą na siebie obowiązek realizacji powtarzających się świadczeń niepieniężnych, których charakter będzie zgodny z regulacją art. 176 KSH, w przypadku wypłaty wynagrodzenia z tego tytułu, nie zajdzie obowiązek zapłaty składki zdrowotnej. Co więcej, składka zdrowotna nie obciąży wynagrodzenia niezależnie od tego w jakiej wysokości będzie wypłacane.
Wynagrodzenie za powtarzające się świadczenia niepieniężne z art. 176 KSH a podatek dochodowy
Wynagrodzenie jakie otrzymuje wspólnik od spółki z tytułu powtarzających się świadczeń niepieniężnych stanowi dla niego przychód. Zgodnie z obecną linią interpretacyjną organów podatkowych, przychód z tego tytułu powinien zostać zakwalifikowany do tzw. „innych źródeł”, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT.
Potwierdza to aktualna linia interpretacyjna organów podatkowych, np. interpretacja z dnia 13 lipca 2022 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0113-KDIPT2-3.4011.339.2022.3.SJ, w której organ wskazał, że:
„Zatem, otrzymane przez wspólnika Spółki wynagrodzenie z tytułu wykonywania powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki będzie stanowić dla niego przychód z „innych źródeł”, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”
Oznacza to, że zastosowanie do wynagrodzenia otrzymanego ze strony spółki znajdzie skala podatkowa. W efekcie wspólnik opodatkuje:
- wynagrodzenie w wysokości do 120.000 zł – stawką 12% podatku PIT.
- powyżej 120.000 zł – 10 800 zł + 32% nadwyżki ponad 120 000 zł
Wspólnik uprawniony będzie przy tym do skorzystania z tzw. kwoty wolnej, której limit wynosi obecnie 30.000 zł. Oznacza to, że wynagrodzenie za powtarzalne świadczenia niepieniężne do wysokości 30.000 zł w skali roku nie będzie zupełnie opodatkowane i oskładkowane, a w przypadku wspólników rozliczających się wspólnie z małżonkiem, kwota ta może być niejednokrotnie znacznie wyższa.
Z uwagi na fakt, że wynagrodzenie po stronie wspólnika opodatkowane jest wg skali podatkowej (12% i 32%), wspólnik może potencjalnie skorzystać z innych mechanizmów podatkowych (ulg), które nie są dostępne dla podatników wykazujących jedynie przychód z tytułu dywidendy (zyski kapitałowe), lub opodatkowujących dochód podatkiem liniowym.
W przypadku ukształtowania wynagrodzenia na poziomie do 120.000 zł (przy zachowaniu rynkowego charakteru wynagrodzenia za powtarzalne świadczenia niepieniężne) wspólnicy mogą w skali roku zyskać więc kilka tysięcy złotych oszczędności w porównaniu do wypłaty środków w ramach np. zaliczki na poczet zysku.
Z uwagi na fakt, że po stronie wspólników Spółki powstaje przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, na spółce nie ciąży obowiązek pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Wspólnicy są natomiast zobowiązani do samodzielnego wykazania przychodu w zeznaniu rocznym i zapłacenia należnego podatku dochodowego. Spółka będzie jednak zobowiązania do przesłania wspólnikowi i urzędowi skarbowemu informacji PIT-11, a więc do realizacji obowiązków, o jakich mowa w art. 42a ust. 1 oraz art. 42g ustawy o PIT.
Powtarzające się świadczenia niepieniężne z art. 176 KSH a VAT
W pierwszej kolejności wskazać należy, że ustawa o VAT zawiera własną autonomiczną definicję działalności gospodarczej, która nie tylko odbiega od powszechnego rozumienia tego pojęcia, ale także nie pokrywa się z pojęciem działalności gospodarczej na gruncie chociażby ustawy o PIT.
Oznacza to, że nawet w sytuacji, gdy podatnik nie osiąga dochodów w ramach działalności gospodarczej (np. nie posiada zarejestrowanej firmy), a jego dochód na potrzeby opodatkowania PIT nie jest traktowany jako dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej, nie skutkuje automatycznie uznaniem, że jego aktywność nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
Na obecnym etapie organy podatkowe stoją na stanowisku, że wspólnik świadczący na rzecz spółki powtarzalne świadczenia niepieniężne powinien zostać uznany za osobę wykonującą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Tytułem przykładu podać można m. in. interpretację z dnia 27 września 2022 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.525.2022.2.AK, w której organ wskazał, że:
„W konsekwencji uznać należy, że Czynności wykonywane przez Wspólnika OF na rzecz Państwa Spółki będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy, a Wspólnika OF z tego tytułu uznać należy za podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, do której nie mają zastosowania ograniczenia wynikające z art. 15 ust. 3 tej ustawy.”
Analogiczne stanowisko wyrażone zostało w interpretacji z dnia 29 kwietnia 2022 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.75.2022.2.WH, w której organ wskazał, że:
„W konsekwencji uznać należy, że otrzymywane wynagrodzenie, związane z prowadzoną przez Wspólnika działalnością gospodarczą, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy stanowi świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wspólnika z tego tytułu uznać należy za podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15.”
Przedstawione wyżej stanowisko organu jest mocno dyskusyjne, natomiast na obecnym etapie wydaje się, że organy podchodzą do zagadnienia powtarzających się świadczeń niepieniężnych z art. 176 KSH w ten sposób, że automatycznie kwalifikują wspólnika wykonującego świadczenia jako osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu VAT i to niezależnie od sposobu ukształtowania zasad wykonywania świadczeń i okoliczności towarzyszących świadczeniom. Takie podejście budzi oczywiście spore wątpliwości i z pewnością będzie przedmiotem oceny przez sądy administracyjne.
Stanowisko organów niesie za sobą jednak określone konsekwencje. Wspólnicy spółek z o. o. chcący skorzystać z mechanizmu powtarzających się świadczeń niepieniężnych dla celu optymalizacji składki zdrowotnej powinni dokonać analizy skutków wykonywania świadczeń na rzecz spółki na gruncie ustawy o VAT. W sporej części przypadków wspólnicy spółki z o. o. uprawnieni będą do skorzystania z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, który daje możliwość zwolnienia z opodatkowania czynności, pod warunkiem tego, że wartość sprzedaży u podatnika nie przekracza kwoty 200.000 zł.
Należy jednak pamiętać, że przepisy ustawy o VAT przewidują świadczenia, których wykonywanie, nawet w ramach zobowiązania do wykonywania powtarzalnych świadczeń niepieniężnych, obligować będzie wspólnika do rejestracji jako podatnik VAT już od chwili rozpoczęcia wykonywania świadczeń i to nawet w przypadku, gdy wynagrodzenie za świadczenia nie będzie przekraczać 200.000 zł w roku. Zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT nie stosuje się bowiem zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT do świadczenia usług:
- prawniczych
- w zakresie doradztwa,
- jubilerskie,
- ściągania długów, w tym factoringu.
Oznacza to, że wspólnicy decydujący się do zawarcia w ramach umowy spółki powtarzalnych świadczeń niepieniężnych obejmujących np. doradztwo, powinni liczyć się z obowiązkiem opodatkowania podatkiem VAT takich świadczeń i dokumentowania ich fakturą.
Obowiązek rejestracji jako podatnik VAT niezależnie od wartości wynagrodzenia przysługującego wspólnikowi dotyczyć będzie także wybranych przypadków powtarzalnych świadczeń niepieniężnych, które polegać będą na obowiązku dostarczenia spółce towarów, które wymienione zostały w art. 113 ust. 13 pkt 1 ustawy o VAT.
W sporej większości przypadków zastosowanie znajdzie jednak zwolnienie do limitu 200.000 zł, co pozwoli na brak opodatkowania VAT należnego wynagrodzenia z tytułu powtarzających się świadczeń niepieniężnych.
Obowiązek dokumentowania powtarzających się świadczeń niepieniężnych – ciężar dowodu
Dla skuteczności implementacji mechanizmu zobowiązania wspólnika do wykonywania powtarzających się świadczeń niepieniężnych wymagane jest co prawda tylko zawarcie odpowiednich postanowień w umowie spółki, natomiast warto pamiętać o tym, że nie jest to wystarczające dla efektywnego i bezpiecznego korzystania z tego rozwiązania pod kątem regulacji podatkowych i składkowych.
Kluczowe jest bowiem to, aby powtarzające się świadczenia niepieniężne nie tylko zostały opisane w umowie spółki, ale ponadto były rzeczywiście świadczone przez wspólnika. Brak wykonywania powtarzających się świadczeń niepieniężnych i wypłata na rzecz wspólnika wynagrodzenia z tego tytułu będzie mogła być skutecznie podważona na etapie ewentualnej kontroli.
Z tego względu, pomimo że przepisy tego nie wymagają, niezwykle istotnym jest należyte dokumentowanie dowodów wykonania świadczeń. W razie zobowiązania wspólnika do wykonania powtarzalnych świadczeń, zarówno wspólnik, jak i sama spółka powinni zadbać o to, aby dysponować dowodem wykonania świadczeń. Dowód taki będzie wręcz niezbędny w sytuacji, gdy wspólnik zobowiązany będzie do wykonania powtarzających się świadczeń, których efekt co do zasady ma być odzwierciedlony w jakimś dokumencie (raporcie, statystyce, planie marketingowym, planie sprzedażowym itp.).
W przypadku, gdy wspólnik zobowiązany do przygotowywania np. raportów ze sprzedaży nie będzie w stanie przedstawić takich dokumentów, a dokumenty takie nie będą także w posiadaniu spółki, na etapie kontroli zastosowany mechanizm rozliczeń może być zakwestionowany, a oczekiwany efekt podatkowy i składkowy może nie zostać osiągnięty.
Z tego też względu warto zastanowić się jaki rodzaj świadczeń w konkretnym przypadku ustalić, tak aby na wypadek ewentualnej kontroli możliwym było wykazanie rzeczywistego przebiegu świadczeń.
Wysokość wynagrodzenia za powtarzające się świadczenia niepieniężne z art. 176 KSH
Zgodnie z art. 176 §2 KSH wynagrodzenie wypłacane wspólnikowi z tytułu powtarzających się świadczeń niepieniężnych nie może przewyższać cen lub stawek przyjętych w obrocie. Oznacza to, że już przepisy Kodeksu spółek handlowych limitują potencjalną wysokość wynagrodzenia i nakazują jego ukształtowanie na zasadzie ceny rynkowej.
W piśmiennictwie przyjmuje się jednak, że o ile przepisy wyłączają możliwość wypłaty wynagrodzenia wyższego niż wynagrodzenie rynkowe, o tyle nie ma już przeszkód aby wspólnik i spółka zgodzili się na wynagrodzenie niższe niż wynagrodzenie, za które spółka nabyłaby podobną usługę od podmiotu innego niż wspólnik.
Z możliwości tej korzysta spora część wspólników spółek z o. o. chcąc „zmieścić” swoje wynagrodzenie w pierwszym progu podatkowym, co pozwoli na jego opodatkowanie stawką 12%.
Należy jednak zwrócić uwagę na potencjalne ryzyko w tym zakresie, które wynika z przepisów podatkowych dotyczących cen transferowych. Zgodnie bowiem z art. 23o ustawy o PIT oraz 11c ustawy o CIT – podmioty powiązane są obowiązane ustalać ceny transferowe na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.
W przypadku uznania, że podatnik i spółka stanowią podmioty powiązane (co wymaga analizy spełnienia definicji podmiotów powiązanych – zawartej w art. 23m ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT i odpowiednio art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT), koniecznym jest ukształtowanie wynagrodzenia za powtarzające się świadczenia niepieniężne na poziomie rynkowym, tj. na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty powiązane, co wyklucza możliwość ustalenia wynagrodzenia za wysokiego lub za niskiego.
W przypadku naruszenia tego warunku, organ podatkowy może być uprawniony odpowiednio do doszacowania dochodu lub zaniżenia straty podatkowej, tj. do realizacji uprawnienia wynikającego z art. 23o ustawy o PIT i odpowiednio art. 11c ustawy o CIT.
Z tego też względu kluczowym jest w praktyce to, aby wysokość wynagrodzenia korespondowała z rodzajem świadczeń, a także ich zakresem i częstotliwością, a całość stosunku wykonywania powtarzalnych świadczeń niepieniężnych ukształtowana została na warunkach rynkowych.
Z uwagi na elastyczność regulacji art. 176 KSH możliwe jest więc „zmieszczenie wynagrodzenia” wspólnika w ramach pierwszego progu podatkowego, jednakże wymagać to będzie dokładnego oznaczenia zakresu wykonywanych świadczeń. Nie bez znaczenia pozostawać może także zapotrzebowanie spółki na dany rodzaj świadczeń.
Podsumowanie
Zobowiązanie wspólników do wykonywania powtarzających się świadczeń niepieniężnych na zasadzie art. 176 KSH jest rozwiązaniem, które zdecydowanie warto przeanalizować w konkretnym przypadku pod kątem ewentualnej optymalizacji składek ZUS i optymalizacji podatkowej.
Wdrożenie tego mechanizmu zalecane jest w szczególności w przypadku, gdy wspólnicy w ramach spółki z o. o. wykonują na jej rzecz czynności, które mogłyby zostać objęte zakresem art. 176 KSH.
W sytuacji, gdy wspólnicy świadczą usługi (np. wykonują czynności chodzące w skład przedmiotu działalności spółki – np. odpowiadają za sprzedaż lub pozyskanie klientów), a czynności tych nie wykonują w oparciu o odrębną umowę zawartą ze spółką, wdrożenie mechanizmu powtarzających się świadczeń niepieniężnych będzie wręcz zalecane. W innym przypadku po stronie spółki dochodzi do powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń. Należy bowiem pamiętać, że wspólnicy spółki z o. o. nie są zobowiązani z mocy prawa do wykonywania jakichkolwiek czynności, natomiast pełnienie funkcji członka zarządu lub innego organu, co do zasady ograniczać powinno się do wykonywania czynności wchodzących w zakres obowiązków danej funkcji – pozostałe czynności rozliczane powinny być jako usługa, która w razie braku odpłatności stanowi przychód z nieodpłatnych świadczeń.
Decydując się na skorzystanie z mechanizmu powtarzających się świadczeń niepieniężnych należy zwrócić jednak uwagę na liczne detale, których mają wpływ na potencjalne bezpieczeństwo rozliczeń na wypadek ewentualnej kontroli. Dostosowane do konkretnego przypadku zobowiązanie wspólników do wykonywania świadczeń za wynagrodzeniem pozwoli osiągnąć wymierne korzyści w postaci oszczędności finansowych, które w razie połączenia z innymi rozwiązaniami, pozwolą w skali działalności na zachowanie maksymalnej efektywności obciążeń publicznoprawnych.
Potrzebujesz pomocy prawnej w swojej sprawie? Skorzystaj z formularza kontaktowego
każdej chwili będziesz mógł zrezygnować z otrzymywania newslettera.
Twoje dane osobowe pozyskane w efekcie skorzystania z formularza kontaktowego będą przetwarzane na zasadach określonych w polityce prywatności.
